Sofreh Aghd
Een Iraanse bruiloft is meer dan alleen een ceremonie met een Sofreh Aghd (huwelijkskleed). Het is een combinatie van oude en traditionele gewoonten met moderne invloeden. Het is een zeer formeel gebeurtenis waar mannen vaak in pak gekleed gaan en vrouwen voornamelijk opvallende jurken en sieraden dragen. Over het algemeen zijn er veel gasten aanwezig bij een Iraanse bruiloft.
De bruiloft lijkt in vele opzichten op een modern Westerse bruiloft. De bruidegom en bruid hebben bijvoorbeeld een eerste dans. Zodra de cake gesneden en geserveerd is worden de bruidegom en bruid vergezeld op de dansvloer.
Eén van de belangrijkste elementen in een Iraanse bruiloft is het Huwelijkskleed “Sofreh Aghd”.
De oorsprong van deze ceremonie gaat tot 2500 jaar terug in de tijd van het Oud-Perzische rijk, een uitgestrekt rijk wat van Egypte en Griekenland tot aan India bestreek. Tijdens die periode van het Perzische rijk, werd het Zoroastrisme de godsdienst van de heersers en de meeste mensen in Perzië. Deze leer wordt gekarakteriseerd door de vier elementen op aarde, namelijk: vuur, water, lucht en aarde. Het getal 7 wordt vaak gebruikt omdat dit geluk moet brengen en geldt voor vrijwel alle items die terug te vinden zijn op het huwelijkskleed.
Een Sofreh Aghd is hierop gebaseerd en kan op verschillende manieren worden ingedeeld maar de belangrijkste onderdelen zijn als volgt:
Een spiegel met twee kaarsen
Dit is het belangrijkste en meest iconische onderdeel van een Sofreh Aghd. Dit staat voor licht in het leven van de bruid en bruidegom. Daarnaast reflecteert een spiegel de liefde van het paar voor elkaar. De spiegel krijgt vaak een belangrijke plaats in de woning van het echtpaar als gedachtenis aan het bruiloft. Wanneer de bruid binnenkomt zit er een sluier voor haar gezicht. Zodra de bruid naast de bruidegom komt te zitten laat ze de sluier vallen zodat de bruidegom de reflectie van het gezicht van zijn bruid kan zien in de spiegel.
Een (heilig) boek
Staat symbool voor de aanwezigheid van God. Dit is geheel afhankelijk van het geloof van de familie. Dit kan bijvoorbeeld een Bijbel, Koran, Thora, Avesta zijn. Daarnaast zijn er ook ongelovige families die vaak boeken gebruiken van bekende Iraanse dichters zoals Hafez of Rumi.
Bloemen
Deze staat symbool voor het leven, de lente en schoonheid. De bloemen worden vaak naast het spiegel gezet.
Termeh (zijde kleed)
Een handgeweven zijde of wollen kleed. Dit werd vaak in het Oud-Perzische rijk gebruikt door Koningen.
Honing
Honing staat voor zoetheid in het leven van de bruid en bruidegom. Tijdens de ceremonie geven de bruid en bruidegom elkaar honing met hun pinkvinger.
Yoghurt
Staat voor een goede gezondheid, maar is ook een item wat bijna bij elk Iraanse diner te vinden is.
Rock Candy
Net zoals honing staat dit voor zoetheid in het leven van de bruid en bruidegom. Dit is geharde suiker op een stokje.
Brood, feta kaas en tuinkruiden
Deze drie producten staan samen symbool voor het leven.
Hemelse fruit:
Rode Appels en granaatappels worden als hemelse fruiten gezien.
Platbrood (Lavash):
Meestal is het brood vormgegeven in de vorm van een hartje of bloemen. Hier staat vaak een tekst op zoals “Mobarak”, gefeliciteerd.
De 7 kruiden
Rijst, gedroogde tuinkruiden, zout, thee, maanzaad en wierook. Deze beschermen het paar tegen het boze oog en andere slechte “geesten”.
Esphand
Een soort kruid wat verbrand wordt om boze ogen te verdrijven.
Gouden munten
Een pot met gouden en zilveren munten die voor welvaart staan.
Rozenwater
Rozenwater wordt veel gebruikt in de Perzische keuken en cultuur in het algemeen. In dit geval wordt het gebruikt om het geheel een aangename en frisse geur te geven.
Zoetigheden en gebak
7 soorten gebak: noghl, baklava, toot (marsepein), rijstkoekjes, amandelkoekjes, kikkererwtkoekjes en safraakoekjes worden geserveerd aan de gasten van de bruiloft.
Noten
De wens dat er altijd gezond en goed eten op tafel staat.
Noghl
Dit is onmisbaar in een Iraanse bruiloft. Een soort gesuikerde snoep met nootjes.
Eieren
Versierde eieren zoals we deze ook bij het Pasen zien. Deze staan symbool voor vruchtbaarheid.
Het kleed
Hier staan alle items op.
Zodra het koppel benoemd is tot echtgenoot, geven het paar elkaar de ring. In religieuze families wordt er vaak geen kus gegeven, dit is geheel afhankelijk van de families. Ten slotte dippen ze beide hun pinkvingers in honing en geven deze aan elkaar om het leven met zoetheid en liefde te beginnen.